Urodził się w 1956 w Warszawie. Malarz, performer, autor tekstów teoretycznych o malarstwie, tekstów literackich, dramatów. Ukończył studia na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Obronił dyplom w 1981 roku w pracowni malarstwa prof. Jana Tarasina i pracowni rzeźby prof. Jerzego Jarnuszkiewicza. Po studiach podjął pracę jako instruktor plastyki, instruktor teatralny, następnie był nauczycielem w szkole. Obrazy Jana Wyżykowskiego są niepowtarzalne dzięki autorskiej technice oraz stworzonej przez malarza palecie barw. Artysta od czasów akademii badał podstawy malarskiego medium: zajmował się studiami strukturalistycznymi oraz teorią barw, co posłużyło mu do dalszych prac nad efektami wklęsłości i wypukłości w obrazie. Do około 2003 roku artysta zajmował się teorią kanału koloru w siatkówce oka, teorią malarstwa, pisaniem dramatów, nieco później wrócił do performance'u. W 2004 odkrył też perspektywę zwrotną oraz tzw. model barw złamanych. W wielu przedsięwzięciach pomagał mu matematyk – śp. Cezary Suski. Artysta używa 24 kolorów, a elementy w jego obrazach sięgają do kilku tysięcy szczegółów. W 2011 roku Jan Wyżykowski zakończył pracę nad strukturami. W 2016 roku wydał eksperymentalną powieść pt. „Kula", której częścią trzecią jest „Kompendium problemów malarskich". Cykle „Nowy Strukturalizm" oraz „Noc Trzech Króli" cieszą się dużą popularnością wśród kolekcjonerów. Cała twórczość Wyżykowskiego jest egzemplifikacją jego poszukiwań teoretycznych, a także przykładem bardzo metodycznego działania, połączeniem naukowej teorii i sztuki.