Serdecznie zapraszamy do Galerii STALOWA w piątek, 8 listopada 2019 o godz. 19.00 na wernisaż wystawy Agnieszki Żak-Biełowej Ornament i chusta a kultura i tradycja".

W listopadzie Galeria STALOWA zaprasza na wystawę malarstwa Agnieszki Żak-Biełowej. Na ekspozycji będzie można zobaczyć ponad 20 płócien przedstawiających niespotykane kompozycje - chusty. Bajecznie kolorowe, wzorzyste obrazy łączą w sobie dekoracyjność i emocje. Realistyczne wyobrażenia barwnych, lejących się materii skłaniają do niepokojącej rozmowy o tym, czego na obrazach nie ma.
Mówią o kulturowym uwikłaniu płci z punktu widzenia stereotypów religijnych i politycznych, o desakralizacji kobiecości, o tęsknotach. Jest w tych obrazach tajemnica, podskórny niepokój, jakieś fatum i powaga mimo pozornej wizualnej lekkości.
Drobiazgowe, niemal hiperrealistyczne malarstwo niczym biżuteria migocze znakiem i symbolem. Znaki abstrakcji, symbole ze wszystkich stron świata zlewają się w szum, tak dobrze nam znany z codzienności. Artystka podkreśla, że zestawiając ze sobą motywy i symbole, nierzadko wywodzące się z różnych kultur, „projektuje i reżyseruje moment ich spotkania". Dokonuje kulturowych reinterpretacji.
Fascynuje ją element graficzny. Rysunek jest precyzyjny, prowadzony cienką linią. Kolor lokalny, w granicach formy zaskakuje intensywnością. Zdaje się, że feeria barw rozsadza płótna. Artystka uwodzi doskonałym warsztatem i wyszukaną barokową estetyką.
Zapraszamy na spotkane z wymagającym uwagi malarstwem. Zapraszamy w świat jedwabi, estetycznych udrapowań, buduaru, intymności, seksualności, symboli, tabu, wiary, religii, wartości i tego rąbka „co go z głowy zdjęła".

Katarzyna Haber



Liryczne komentarze współczesności

Batalia o świadomą obecność sztuki w życiu codziennym, o jej misji i miejscu w przestrzeni prywatnej i społecznej, przekracza kolejne ograniczenia i podziały. Podstawą większości recepcji dzieł malarskich, rzeźbiarskich, graficznych i innych oraz kierunków i tendencji stały się ich symboliczne interpretacje, metaforyczne klimaty, aluzyjne przesłania. Wystawa „Ornament i chusta a kultura i tradycja" Agnieszki Żak-Biełowej w Galerii Stalowa na warszawskiej Pradze udanie wpisuje się w ten nurt rozważań. Składa się z obrazów, których motywem stały się różnorodne chusty - jedwabne i płócienne, szykowne eleganckie i codzienne, udrapowane i uładzone - będące częścią ubioru, podkreślające indywidualność noszących je osób.
Namalowane chusty stanowią jednak nie tylko wyrafinowaną, żywiołową demonstrację kobiecości, ale budują także przestrzenie wzajemnego dopasowania i harmonii, rozdźwięku i konfliktu; nie pozostawiają widzów obojętnymi.
W jednym ze swoich tekstów artystka napisała: „Moje chusty to kalejdoskop różnorakich, kolorowych, dynamicznych i abstrakcyjnych kompozycji. Manifest witalności koloru i święto tradycyjnego obrazowania na płaszczyźnie. Dla mnie wszystkie te powody składają się w jedność, są nierozerwalne i logiczne. Kompozycje moich obrazów z góry zakładają ruch, dynamiczne ułożenie i rozfalowanie materii. Interesuje mnie stworzenie iluzji przestrzennej bryły, tak by pod ilością przedstawionych kształtów ugiął się czujny instynkt widza, wprawionego w osłupienie wzrokowe. (...) Zależy mi także na tym, aby moje malarstwo nie pozostawiało odbiorcy obojętnym, dlatego z jednej strony stosuję wyrazistą w intensywności kolorystycznej tkanką malarską, a z drugiej – zestawiam to z mocnym nacechowaniem problemowym: emocjonalnym, egzystencjalno-obyczajowym, kulturowym... Chcę by tu zawsze czaił się niepokój, niewiadoma, fatum czy tajemnica – nawet gdy płótno rozsadza feeria barw. W ten sposób moja wypowiedź ma szansę stać się zarazem dobitnie komunikatywna – jednoznaczna – jak i całkiem nieoczywista."
Emocjonalne obrazy Agnieszki Żak-Biełowej stanowią frapujący opis świata, który nieustannie zmienia się, przemija, ulega dekompozycji. Artystka bezkompromisowo przedstawia jego różnorodną i skomplikowaną sytuację egzystencjalną, społeczną i polityczną, ujawnia swój niepokój o stałość i zgodność jego struktur i systemów. Przeplata się w nich radość i powaga, optymizm i niepokój. Dociekliwe przemyślenia artystki, jej rozważne interpretacje natury świata zmuszają nas do zastanowienia się nad tym co czeka kolejne pokolenia mieszkańców naszego globu.
Czy chusta służy tylko do okrywania głowy, ramion i pleców, jako fragment tkaniny do noszenia dzieci lub przedmiotów? Czy barwna, beztroska rzeczywistość uchroni ludzkość przed antagonizmami, konfliktami, kataklizmami?

Jerzy Brukwicki


Qadrans Qltury o wystawie (od 10:50) >>

Projekt stypendialny finansowany przez m.st. Warszawę - Dzielnicy Śródmieście